این پژوهش قصد دارد از طریق تطبیق و مقایسه‌ دیدگاه های برنامه‌ی درسی زبان‌آموزی به توصیف مبانی فلسفی، روان شناختی و زبان شناختی این برنامه بپردازد تا از این طریق بتواند انعکاس بنیان ها و اصول نظری حوزه های فوق را در برنامه‌درسی زبان آموزی کشورهای امریکا (ایالت کالیفرنیا)، انگلستان، آلمان (استان برلین)، ژاپن، عربستان سعودی و ایران تبیین و تشریح کند. تعیین دیدگاه های یک برنامه درسی از جمله مراحل حساس و ضروری برنامه‌ریزی درسی است که چهارچوب نظری و مفهومی برنامه ی درسی را پی‌ریزی می‌کند، روشن شدن دیدگاه، باعث انتظام در مؤلفه‌های برنامه درسی و جهت‌گیری مشخص در انتخاب رویکردها و روش های برنامه درسی زبان آموزی می‌شود. هدف این پژوهش شناسایی دیدگاه های حاکم بر برنامه‌درسی زبان آموزی است تا از این طریق الگویی مناسب برای برنامه‌ریزی درسی آموزش زبان در ایران ارائه شود. به همین منظور به پرسش هایی از این قبیل پاسخ داده شده است : درباره‌ برنامه‌درسی آموزش زبان ملی چه دیدگاه‌هایی وجود دارد؟ برنامه‌ درسی زبان‌آموزی در دوره‌ ابتدایی کشورهای مورد مطالعه از چه عناصر و مؤلفه‌هایی تشکیل شده است؟ در برنامه‌های درسی زبان آموزی کشورهای مورد مطالعه چه تفاوت‌ها و شباهت‌هایی وجود دارد؟ پژوهش حاضر از نوع مطالعات کیفی است و اطلاعات موردنیاز از طریق اسناد و مدارک موجود درباره‌ برنامه‌درسی زبان‌آموزی کشورهای مورد مطالعه جمع‌آوری شده است.از لحاظ مطالعات تطبیقی نیز از روش مطالعه‌تطبیقی جرج‌ بردی استفاده می‌شود. براساس این روش، در پژوهش حاضر یک فرآیند چهار مرحله‌ای توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه انجام گرفته است.نمونه‌ مورد مطالعه دراین پژوهش چارچوب برنامه‌درسی زبان‌آموزی در کشورهای امریکا، انگلستان، آلمان، ژاپن، عربستان سعودی و ایران است.این کشورها براساس نوآوری‌های زبان آموزی و نیز در دسترس بودن اسناد مربوط به آن‌ها انتخاب شده است. در حوزه فلسفی چهار مکتب بسیار مهم و اساسی با توجه به دو دیدگاه بزرگ عقل گرایی و حس گرایی پدید آمده است : ایده آلیسم، رئالیسم، پراگماتیسم و اگزیستانسیالیسم. در حوزه روان شناسی در خصوص یادگیری زبان دو دیدگاه تجربه گرایی و خردگرایی وجود دارد که هر کدام از این دو به نسبت وسعت نظریه‌ها و تئوری‌هایشان، رویکردها و روش‌های مخصوص به خودشان را معرفی کرده‌اند. درحوزه زبان شناسی سه دیدگاه اکتسابی بودن زبان (رفتارگرایی)، ذاتی بودن زبان (شناخت گرایی) و تعاملی بودن زبان (انسان گرایی و اجتماعی) وجود دارد. در حوزه‌ برنامه‌ درسی پنج دیدگاه سنت گرایی، تجربه گرایی، صلاحیت مداری، تحقق انسانی، اجتماعی و شناختی وجود دارد. برنامه‌ درسی زبان‌آموزی همه کشورها از پنج عنصر تفکر، گوش کردن، گفتن، خواندن و نوشتن تشکیل شده است. فرق اساسی آن‌ها در الگوها و چهارچوب‌های انتخابی در ارائه‌ عناصر برنامه می‌باشد.بررسی دیدگاه ها در برنامه‌ درسی زبان ملی نشان می‌دهد که در چهار حوزه‌ فلسفی، روان شناسی، زبان شناسی و برنامه‌ ریزی درسی دیدگاه ها بهم نزدیک هستند و تنها نوع بیان و اصطلاحات تفاوت دارد در هر کشوری به نسبت نوع دیدگاه، برنامه‌ درسی عناصر و مؤلفه ها فرق می‌کند اما در همه‌ آن‌ها به رویکرد، چهار مهارت زبانی، اهداف و محتوا، قواعد دستوری توجه شده است. علاوه بر این به دلیل یکسان بودن ماهیت برنامه‌ درسی زبان آموزی، کشورهای مورد مطالعه در بسیاری از موارد مشابه هم هستند.(ارائه شده در کنفرانس زبان و آموزش در مالزی،2014)