طراحان برنامه درسی پس از تعریف کلی و عینی برنامه درسی، در زمینه استفاده از الگو یا طرح برنامه درسی دست به انتخاب می زنند. منظور از الگو یا طرح، یک شکل معین، چهار چوب و انگاره ای از فرصتهای یادگیری است. راپاپورت وکبی[1]( 2002)بین مفاهیم مدلهای برنامه درسی[2]والگوریتم های برنامه درسی[3]تمایز قائل شده اند؛بدین معنی که مدل بیشتر به مفهوم پردازی و الگوریتم به فرایند و رویه اشاره دارد. به عقیده دی شَمپ[4] ( 1983) بسیاری از الگوهای تدوین برنامه درسی که مدل نامیده شده اند، در واقع از نوع الگوریتم هستند چر اکه مراحل آنها مشخص و گام به گام است. به عقیده اُرپوود[5] ( 1985 ) الگوپردازانی مثل رالف تایلرهرگزاقرارنکرده که الگوی او حالت الگوریتمی دارد و توصیه نکرده که الگوی او به عنوان مدلی تجویزی به کاربرده شود. درحوزه برنامه درسی، همانطورکه الگوهای تدوین، متعدد و متفاوت هستند، طبقه بندی های متعددی نیز از آنها ارائه شده است. ارائه دهندگان این طبقه بندی ها سعی کرده اند براساس ویژگیها و کاربردهای مشترک که میان چند الگوی تدوین وجود دارد، آنها را دریک طبقه خاص قراردهند تا از این طریق به فهم و خلاصه سازی الگوهای متعدد برنامه درسی کمک کرده باشند.(کالین جی مارش[6]2009) بر اساس نظریات آیزنر[7] و والانس[8] گستره موضوعات و الگوهای برنامه ریزی درسی به گونه ای است که تعریف و انتخاب آن کاری دشوار است. الگوی برنامه درسی به دنبال پاسخگویی به سوالاتی از این قبیل است: فراگیران چه کسانی هستند و چه ویژگی هایی دارند؟ هدفهای آموزشی و درسی چیست؟ چه نوع تجربیات یادگیری فراهم خواهد شد؟ جایگاه تجربیات یادگیری کجا خواهد بود؟ چه رفتارهایی مورد ارزشیابی قرار خواهند گرفت؟ این که کدام عامل باید در الگوهای برنامه درسی به عنوان محور اساسی تلقی شود، مستلزم آگاهی از دیدگاهها و فلسفه های مختلف می باشد. برنامه ریزان درسی، براساس اهداف مشخص شده و حیطه های یادگیری شناختی، عاطفی و روانی حرکتی یا حیطه های رشد شخصی، شایستگی اجتماعی، یادگیری مداوم و رشد تخصصی، انواع الگوهای برنامه درسی را تهیه می نمایند که هر یک به نوعی به محتوا و فرصتهای یادگیری توجه دارند.(طالبی و همکاران،1389)

(مقاله الگوی طراحی برنامه درسی سیلور و الکساندر، حسین قاسم پورمقدم، دانشنامه ایرانی برنامه درسی، 1397)