زبان فارسی کلید فهم متون گوناگون درسی وغیر درسی وابزار مهم   برقراری ارتباط  بادیگران است. هرایرانی با هرگویش محلی ومنطقه ای خاص خود، ازطریق زبان فارسی برای حفظ هویت و ملیت خود می کوشد.قرن هاست برای همه ایرانیان ، ازهرقوم وقبیله ای ، مسلم شده است که برای موفقیت درامور زندگی ، باید ضمن پاسداری واحترام به زبان مادری ، برای یادگیری وتسلط برآن کوشید . بر همین اساس برنامه درسی زبان آموزی

در میان  دیگر برنامه های درسی دوره ابتدایی از اهمیت به سزایی برخوردار است و نه تنها  در تحکیم و تثبیت روابط اجتماعی موثر است  بلکه یادگیری سایر مواد درسی چون ریاضی ، علوم ، دینی و مطالعات  اجتماعی را

تسهیل کرده و تعمیق می بخشد.   نظام آموزشی به ویژه نظام برنامه ریزی درسی کشور مسئولیت  بسیار سنگینی  برای تحقق این اهداف و سیاست های آموزشی دارد. به این منظور لازم است برنامه درسی زبان آموزی همواره مورد توجه مسئولان، برنامه ریزان ومجریان آموزشی قرار گیرد . یافته های علوم تربیتی به طورعام وعلم برنامه ریزی درسی به طورخاص و نیزاندیشه های برجسته برخی مکاتب روان شناسی و زبان شناسی چون « شناخت

گرایی» و« تحلیل گرایی » نشان می دهد  که همواره باید  در رویکردها و شیوه های زبان آموزی تجدید نظر شود. به کارگیری علمی و عملی اصول و معیارهای دانش برنامه ریزی درسی در مراحل طراحی ، اجرا وارزشیابی، موجب تعادل در سیر منطقی آموزش وتوسعه وتعمیق مفاهیم مورد نظر می شود. درنتیجه، امکان وصول به هدف های برنامه بیشتر شده و محتوای آموزشی با نیازهای دانش آموزان و انتظارات جامعه هم سو می گردد. براین اساس و با توجه به ضرورت های فرهنگی، اجتماعی، دینی وآموزشی، برنامه درسی مصوب سال 1348 وزارت آموزش و پرورش در فرآیندی کاملا علمی و منطقی مورد ازنگری قرار می گیرد و به دنبال آن « راهنمای برنامه درسی زبان آموزی »

 (مصوب 1378) کتاب های بخوانیم و بنویسیم پنج پایه ابتدایی تولید می شود.