دراین مقاله سعی می شود با بررسی مبانی فلسفی، روان شناختی و زبان شناختی برنامه ی درسی زبان فارسی، به توصیف دیدگاه ها، رویکردها و روش های آموزش زبان فارسی در دوره ابتدایی پرداخته شود تا از این طریق انعکاس بنیان ها و اصول نظری حوزه های فوق در این برنامه ی درسی تبیین شود..روشن شدن دیدگاه، رویکرد و روش باعث انتظام در مولفه های برنامه درسی و جهت گیری مشخص در مراحل برنامه ریزی درسی می شود. بنابراین سعی شده به این سوال ها پاسخ داده شود: 1- درحوزه ی مبانی فلسفی برنامه ی درسی فارسی چه دیدگاه ها،رویکردها و روش هایی وجود دارد؟ 2- در حوزه ی مبانی روان شناختی برنامه ی درسی فارسی چه دیدگاه ها،رویکردها و روش هایی وجود دارد؟ 3- در حوزه ی مبانی زبان شناختی چه دیدگاه ها،رویکردها و روش هایی وجود دارد؟پاسخ سوال های پژوهش با روش توصیفی وعلی مقایسه ای و اطلاعات مورد نیازاز طریق مراجعه به اسناد؛ مدارک؛ کتب و مقالات، جمع آوری و طبقه بندی شده است.در حوزه فلسفی, چهاردیدگاه ایده آلیسم, رئالیسم, پراگماتیسم و اگزیستانسیالیسم و رویکرد هایی مانند اساس گرایی, پایدار گرایی, پیشرفت گرایی و بازسازی گرایی و روش های سخنرانی, مشاهده, حل مسئله, غیرمستقیم وروش آزاد با برنامه درسی فارسی مطابقت دارد. در حوزه روان شناختی دو دیدگاه تجربه گرایی و خرد گرایی و رویکرد های رفتار گرایی, شناخت گرایی و انسان گرایی و روش های استقرائی، شرطی سازی و حل مسئله و مشارکت گروهی وجود دارد و در حوزه ی زبان شناختی برنامه ی درسی فارسی سه دیدگاه ساختاری، گشتاری و ارتباطی و رویکردهایی نظیر کلی، تحلیلی، ترکیبی، زبان شناختی، تجربه زبانی، موقعیتی، طبیعی، ارتباطی و ... و روش هایی مثل کل بنیاد، جزء بنیاد، مستقیم، ترجمه، ارتباطی و .. . دیده می شود.

منبع:فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات برنامه درسی،شماره 9 ،1387:دکترقاسم پور