ارتباط چشمی

پذیرش یا عدم پذیرش سایرین معمولاً از طریق ارتباط و تماس چشمی حاصل می شود ، یک معلّم یا سخنران معمولاً به کسی توجّه دارد که در حین صحبت او نگاهش به جای دیگر نباشد . برای شروع هر نوع بحث ، مذاکره و صحبت از چشم هایمان کمک می گیریم و به جرأت می توان گفت ارتباط بین دو فرد بدون ارتباط چشمی ، فضا را سرد و بی روح می کند و حتّی اگر سراپا گوش باشیم ، چون چشم را به کار نگرفته ایم ، گوینده را ناراحت و رنجیده خاطر می کنیم ، درست مانند آقایی که در هنگام صحبت گرم و سراسر هیجان همسرش سراپا گوش است ، اما چشم خود را مشغول مطالعه روزنامه کرده است ! و باید منتظر عواقب این حرکات باشد ! بهتر است در حرکات چشم به ترجمه و تفسیر هر نوع نگاه توجّه کنید .

 نگاه کردن به گوینده : علاقه مندی به صحبتهای او را نشان می دهد .

 چشم های خندان ! = احساس آرامش در شنونده .

خیره و بدون حرکت نگاه کردن = حضور جسم بدون حضور روح در مکان ، حواس پرتی 

نگاه به روبرو ، آسایش و آرامش زیاد از حضور در آن فضا .