توجه یکسان به مهارت های زبانی شفاهی وکتبی

یکی دیگراز ویژگی های برنامه ی درسی زبان آموزی بر خلاف گذشته ، توجه یکسان به هر چهار مهارت گوش دادن ، سخن گفتن ، خواندن و نوشتن است. پیش از این ، در کتابهای فارسی فقط به خواندن و نوشتن اهمیت داده می شد آن هم به شکل کاملا سنتی .یعنی زبان آموزی در روخوانی و رونویسی از درس،املای سنتی،انشای خارج ازکلاس خلاصه می شد . در حالی که در این برنامه ، نه تنها به تقویت مهارتهای ذهنی ودرک مطلب اهمیت داده شده ، بلکه به نمودهای عینی تفکر(چهار مهارت زبانی) به یک میزان توجه شده است .

 از طرف دیگر، می دانیم که انسان در هر مرحله از زندگی باید در گوش دادن و سخن گفتن ، مهارت کافی بدست آورد زیرا بدون تسلط بر این دو نمی توان انتظار داشت که دانش آموز در خواندن و نوشتن مهارت پیدا کند. علاوه بر این ، مهارت های گوش دادن و سخن گفتن در حکم دو مهارت شفاهی زبان ، کودک را برای ابراز وجود نزد دیگران و برقراری تفاهم و درک کلام دیگران آماده تر می سازد زیرا خواندن و نوشتن بیشتر جنبه انفرادی دارند و الزاماً موجب ارتباط رو در رو نیست.