مقایسه تطبیقی روش های آموزش فارسی و عربی در ایران و عربستان
این پژوهش قصد دارد از طریق تطبیق و مقایسه‌ی دیدگاه ها، رویکردها و روش‌های برنامه‌ی درسی آموزی به توصیف مبانی روان شناختی و زبان شناختی این برنامه درسی بپردازد تا از این طریق بتواند انعکاس بنیان ها و اصول نظری حوزه های فوق را در برنامه‌ی درسی زبان آموزی کشورهای ایران و عربستان سعودی تبیین کند. تعیین رویکردها و روش‌های یک برنامه درسی از جمله مراحل حساس و ضروری برنامه‌ریزی درسی است که چهارچوب نظری و مفهومی برنامه ی درسی را پی‌ریزی می‌کند، روشن شدن دیدگاه، رویکرد و روش باعث انتظام در مؤلفه‌های برنامه درسی و جهت‌گیری مشخص در مراحل برنامه ریزی درسی می‌شود. بررسی دیدگاه ها، رویکردها و روش‌ها در برنامه‌ی درسی زبان فارسی و عربی نشان می‌دهد که در حوزه های روان شناسی، زبان شناسی و برنامه‌ی ریزی درسی هر سه مقوله دیدگاه، رویکرد و روش بهم نزدیک هستند و تنها نوع بیان و اصطلاحات تفاوت دارد. برنامه ی درسی زبان آموزی از پنج عنصر تفکر، گوش کردن، گفتن، خواندن و نوشتن تشکیل شده است و در هر کشوری به نسبت نوع نگاه و رویکرد برنامه‌ی درسی، عناصر و مؤلفه ها فرق می‌کند اما در هر دو کشور به رویکرد، چهار مهارت زبانی، اهداف و محتوا و قواعد دستوری توجه شده است. به طور کلی در حوزه ی برنامه ی درسی آموزش زبان فارسی و عربی پنج دیدگاه سنت گرایی، تجربه گرایی، صلاحیت مداری، تحقق انسانی و شناختی وجود دارد. علاوه بر این در این حوزه سه رویکرد کلی نیز دیده می شود: رویکرد سنت گرایی، رویکرد واقع گرایی و رویکرد انتقادگرایی. در حوزه ی زبان شناختی نیز سه دیدگاه کلی ساختاری، گشتاری و ارتباطی و رویکردهایی نظیر کلی، تحلیلی، ترکیبی، زبان شناختی، تجربه زبانی، موقعیتی، طبیعی، ارتباطی و ... و روش هایی مثل جمله محوری، کلمه محوری، مستقیم، دستوری، ترجمه، صامت و ارتباطی و .. . دیده می شود.(حسین قاسم پور،1382)
